Εργοθεραπεία

Υπάρχουν διάφοροι τύποι παιχνιδιού οι οποίοι είναι:

• Εξερευνητικό παιχνίδι ( από 1 έτους)
  Το παιδί εξερευνά τα αντικείμενα και μαθαίνει πως αυτά λειτουργούν
• Αισθητικοκινητικό (από 1 έτους)
  Το παιδί εξερευνά το περιβάλλον και παίζει χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις του (όραση, ακοή, αφή, κίνηση)
• Λειτουργικό παιχνίδι (από 1 έτους)
  Το παιδί μπορεί και χειρίζεται με κατάλληλο τρόπο τα αντικείμενα.
• Κοινωνικό παιχνίδι (από 1 έτους)
  Το κοινωνικό παιχνίδι ξεκινάει από πολύ νωρίς όπου το παιδί αλληλεπιδρά με άλλα άτομα με χειρονομίες, γέλιο, νεύματα και συνεχίζεται και σε πιο μεγάλες ηλικίες όπου συμμετέχει σε πιο σύνθετα κοινωνικά παιχνίδια.
• Συμβολικό παιχνίδι ( περίπου από 2 ετών)
  Το παιδί ενσωματώνει φανταστικές ιδέες σε δραστηριότητες.
• Κατασκευαστικό παιχνίδι (περίπου από 3 ετών)
  Το παιδί χειρίζεται τα αντικείμενα ώστε να κατασκευάσει ένα προϊόν π.χ. έναν πύργο από τουβλάκια.
• Παιχνίδι με κανόνες (από 6 ετών)
  Το παιδί παίζει συνεργατικά παιχνίδια με κανόνες, οι οποίοι θα πρέπει να τηρούνται από όλα τα μέλη της ομάδας.

Η εργοθεραπεία ασχολείται με οχτώ τομείς έργου οι οποίοι είναι:

1. Δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής (μπάνιο, χρήση τουαλέτας, προσωπική υγιεινή και περιποίηση, ένδυση, σίτιση, μετακίνηση)
2. Σύνθετες Δραστηριότητες Καθημερινής Ζωής (φροντίδα άλλων ατόμων, διαχείριση σπιτιού, διαχείριση χρημάτων, διατήρηση ασφάλειας, αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, αγορές)
3. Ανάπαυση και Ύπνος (ξεκούραση, προετοιμασία ύπνου, συμμετοχή στον ύπνο)
4. Εκπαίδευση
5. Εργασία (ενδιαφέροντα, αναζήτηση και απόκτηση απασχόλησης, εργασιακή απόδοση)
6. Ελεύθερος χρόνος/ Ψυχαγωγία (διερεύνηση ελεύθερου χρόνου και συμμετοχή στον ελεύθερο χρόνο, χόμπι)
7. Παιχνίδι (εξερεύνηση και συμμετοχή στο παιχνίδι)
8. Κοινωνική συμμετοχή (σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων, συμμετοχή στην κοινότητα, στην οικογένεια, στο σχολείο και στο εργασιακό περιβάλλον)

Κατά την εργοθεραπευτική αξιολόγηση ο θεραπευτής, μέσα από την παρατήρηση ή και την χρήση σταθμισμένων τεστ, αξιολογεί τη λειτουργικότητα και την αυτονομία του παιδιού σε δραστηριότητες καθημερινής ζωής , εντοπίζει τυχόν αισθητηριακές δυσκολίες, δυσκολίες στον τομέα της αδρής και λεπτής κινητικότητας , ελλείμματα σε γνωστικές και αντιληπτικές δεξιότητες.

Οι τομείς που παρεμβαίνει ο εργοθεραπευτής είναι:

• αδρή κινητικότητα ( ισορροπία, τρέξιμο, κινητικός συντονισμός κ.α.)
• λεπτή κινητικότητα ( σύλληψη μολυβιού, χειρισμός μικρών αντικειμένων κ.α.)
• γνωστικός τομέας (συγκέντρωση, προσοχή, μνήμη, χωρικός και χρονικός προσανατολισμός)
• αισθητικοκινητικός τομέας (αιθουσαίο, ιδιοδεκτικό, απτικό, ακουστικό σύστημα)
• κοινωνικός τομέας
• τομέας αυτοεξυπηρέτησης (ένδυση- απόδυση, προσωπική υγιεινή, χρήση τουαλέτας, πλύσιμο, σίτιση)